ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΡΟΥΓΑΣ

  ΣΗΜΕΙΩΣΗ Ένα Σύμπλεγμα είναι η εικόνα μιας συγκεκριμένης ψυχικής κατάστασης που τονίζεται έντονα συναισθηματικά και είναι, επιπλέον, αταίριαστη με τη συνήθη στάση της συνείδησης. Επεμβαίνουν στις προθέσεις της θέλησης και διαταράσσουν τη συνειδητή έκφραση. Μπορούν προσωρινά να εμμένουν στη συνείδηση ή να επηρεάσουν την ομιλία και τη δράση με ασυνείδητο τρόπο. Με μια λέξη, τα συμπλέγματα συμπεριφέρονται σαν ανεξάρτητες οντότητες.   Η αιτιολογία της προέλευσής τους είναι συχνά το λεγόμενο τραύμα, ένα συναισθηματικό σοκ. Τα συμπλέγματα από μόνα τους δεν είναι αρνητικά, μόνο τα αποτελέσματά τους είναι. Είναι τα δομικά στοιχεία της ψυχής και η πηγή όλων των ανθρώπινων συναισθημάτων. Το να έχεις συμπλέγματα δεν σημαίνει απαραίτητα κατωτερότητα. Σημαίνει μόνο ότι υπάρχει κάτι παράφωνο, μη αφομοιωμένο και ανταγωνιστικό, ίσως ως εμπόδιο, αλλά και ως ωθούσα δύναμη για μεγαλύτερη προσπάθεια και έτσι, ίσως, για νέες δυνατότητες επίτευξης. Δεν μπορούμε να απαλλαγούμε από τα συμπλέγματα, αλλά να

  Μια φυσιολογική διαδικασία για προσωπική ανάπτυξη κατά τη διάρκεια της εφηβείας και σε όλη τη διάρκεια της ζωής.   «Η εξατομίκευση είναι μια διαδικασία ψυχολογικής διαφοροποίησης , με στόχο την ανάπτυξη της ατομικής προσωπικότητας… Γενικά, είναι η διαδικασία κατά την οποία διαμορφώνεται και διαφοροποιείται κάθε ανθρώπινη ύπαρξη. Ειδικότερα, είναι η ανάπτυξη του ψυχολογικού ατόμου σαν μια ύπαρξη διακριτή από τη γενική, συλλογική ψυχολογία… Ο στόχος της εξατομίκευσης δεν είναι τίποτα λιγότερο από το να απαλλαχθεί ο εαυτός τόσο από τα ψεύτικα περιτυλίγματα της persona (δημόσια εικόνα) όσο και από τη δύναμη υποβολής των αρχέγονων εικόνων… Η εξατομίκευση είναι μια διαδικασία που βασίζεται στο αρχετυπικό ιδεώδες της ολότητας, το οποίο με τη σειρά του εξαρτάται από μια ζωτική σχέση μεταξύ του εγώ και του ασυνειδήτου. Στόχος δεν είναι να ξεπεράσει κανείς την προσωπική του ψυχολογία, να γίνει τέλειος, αλλά να εξοικειωθεί μαζί της. Έτσι, η εξατομίκευση έχει σαν αποτέλεσμα μια μεγα

Υπάρχει μια τάση να θεωρούμε δευτερεύουσας σημασίας την παθολογία του σώματος και ότι η ψυχολογική στάση στις πιέσεις και το stress είναι το αίτιο για τη θεραπεία και πρόληψη για την ασθένεια. Αυτή η θεώρηση πιθανόν να αποτελεί μια προσπάθεια αντιστάθμισης σε όλο αυτό που βιώνουμε στις μέρες μας που επικρατεί ο υλισμός και η υποβάθμιση της ζωής σε αυτό που είναι χρήσιμο για την επιβίωση. Μέχρι ένα σημείο υπάρχει αλήθεια, η στάση απέναντι στη ζωή έχει πολλές φορές επιπτώσεις στην οργανική παθολογία και μια θετική στάση βοηθά στη διατήρηση της υγείας. Όμως στην πραγματικότητα και σαν ζωντανές υπάρξεις, δεν βιώνουμε μόνο χαρά, ικανοποίηση, αποδοχή ή επιτυχίες. Δεν μπορούμε να αποφύγουμε και τις αντίθετες καταστάσεις που προκαλούν θλίψη και απογοήτευση, απόρριψη και αποτυχίες. Η ασθένεια εντάσσεται μέσα στη ζωή ανεξάρτητα από τις ψυχολογικές μας προσπάθειες. Η Ολιστική θεώρηση δεν βλέπει τη ψυχή ανεξάρτητα από το σώμα, «δεν βλέπουμε ψυχές να περπατούν στους δρόμους, βλέπουμε αν