Ψυχολογική κρίση
Ένα λουλούδι πριν ξεδιπλώσει τη μοναδική του φύση θα πρέπει πρώτα να προσαρμοστεί και να αναπτυχθεί στο έδαφος που φυτεύτηκε. H προσαρμογή δεν επιτυγχάνεται μια φορά και για πάντα, αλλά είναι μια διαδικασία που χρειάζεται συνεχή ανανέωση και αυτό το απαιτεί η συνεχής ροή της ζωής που διαρκώς μεταβάλλεται.
Στον άνθρωπο, το έδαφος είναι ο εσωτερικός του κόσμος με τα ιδιαίτερα ψυχολογικά χαρακτηριστικά. Για να μπορέσει να ανταποκριθεί στις εξωτερικές αναγκαιότητες με τον καλύτερο δυνατό τρόπο θα πρέπει να προσαρμοστεί και στο δικό του εσωτερικό κόσμο, να βρίσκεται σε αρμονία με τον εαυτό του. Αλλά και αντίστροφα, πετυχαίνει την αρμονία με τον εαυτό του όταν προσαρμόζεται στις εξωτερικές συνθήκες.
Η ζωντανή ύπαρξη είναι το ξεδίπλωμα της ιδιαίτερης φύσης και η ανάπτυξη με την χρησιμοποίηση στο έπακρο των δυνατοτήτων της και αυτό αναζητά ο άνθρωπος για την ολοκλήρωση και την ευτυχία. Όμως συναντά εμπόδια μέσα από συγκρούσεις, που είναι μια κατάσταση αναποφασιστικότητας και εσωτερικής έντασης στις διάφορες περιστάσεις της ζωής του, όπως στην απογοήτευση μιας σχέσης, στον έρωτα ή στο γάμο. Εξαιτίας μιας ιδιοσυγκρασιακής αδυναμίας, ενός ελαττώματος, λανθασμένης εκπαίδευσης, κάποιες άσχημες εμπειρίες στη ζωή μας, μιας στάσης απέναντι στη ζωή που δεν ήταν η κατάλληλη, κ.α., κάποιος μπορεί να διστάζει στις δυσκολίες της ζωής.
Στην πραγματικότητα οι συγκρούσεις είναι συνυφασμένες με την ανάπτυξη της ζωής, χωρίς αυτές δεν προχωράμε, είναι δηλαδή τελικά κάτι αναγκαίο και για αυτό και επιθυμητό. Η σύγκρουση όμως προκαλεί φωτιά και η φωτιά έχει δύο όψεις, μπορεί να σε φωτίσει ή να σε κάψει.
Όταν δημιουργείται ένα ρήγμα μέσα μας, όταν αυτό που λέει η λογική μας έρχεται σε αντιπαράθεση με το συναίσθημά μας, αυτή η ασυμφωνία και διαίρεση του εαυτού μας, προκαλεί μια ψυχολογική κρίση, μια νεύρωση. Η ζωή από μόνη της είναι μια συνεχής αλλαγή που ωθεί προς την ανάπτυξη και δεν γίνεται η παραμονή σε μια στασιμότητα, σε μια καθήλωση, παρά σε μια συνεχή ανανέωση.
Η νεύρωση συμβαίνει για κάποιο λόγο, είναι μια ευκαιρία να συνειδητοποιήσουμε αυτό που είμαστε απέναντι σε αυτό που νομίζουμε ότι είμαστε. Μέσα από τα συμπτώματα αυτής της κρίσης, άγχος, φόβος, ενοχές, κλπ., βλέπουμε τα όριά μας και τις δυνατότητές μας.
Στην πραγματικότητα η νεύρωση, με τα εκδηλωνόμενα συμπτώματα, είναι μια προσπάθεια αυτοθεραπείας που δεν πέτυχε. Ο ψυχισμός προσπάθησε να αποκαταστήσει την ισορροπία, με τους μηχανισμούς του της αυτορρύθμισης. Απαιτείται κατανόηση και έρευνα με τον εαυτό, ώστε να δημιουργηθεί μια διαφορετική στάση και να υπάρξει μια σύνδεση, ένα γεφύρωμα μεταξύ αυτό που είναι ο άνθρωπος και αυτό που θα έπρεπε να είναι. Ίσως μια βοηθητική ερώτηση είναι, «ποια αποστολή είναι απαραίτητη, που δεν εκπληρώνεται».
Μπορεί να υπάρχει η ένσταση ότι πολλές συγκρούσεις δεν επιλύονται εσωτερικά και ο άνθρωπος βασανίζεται. Έχουμε την άποψη ότι τα πάντα επιλύονται από εξωτερικές λύσεις, κάποιος άλλος θα «φροντίσει» για εμάς. Αυτό όμως δεν αποτελεί καθόλου λύση, μια πραγματική λύση προέρχεται μόνο από μέσα μας, υιοθετώντας μια διαφορετική συνειδητή στάση απέναντι στον εαυτό μας και τις εξωτερικές καταστάσεις. Έτσι δυναμώνουμε εσωτερικά, με περισσότερη αυτοπεποίθηση και θάρρος, χωρίς πισογυρίσματα, και κάθε φορά με ένα αίσθημα γαλήνης και απελευθέρωσης, που καμιά εξωτερική «λύση» δεν μπορεί να προσφέρει.
Ας είμαστε με το μέρος της αυτορρυθμιστικής δύναμης της ζωής. Ας ζήσουμε μια ζωή που αξίζει να ζει κανείς.
